“Ik ben begonnen in een meisjes zevental”, begint ze haar verhaal, “er werd toen – volgens mij – nog niet gesproken over een ‘D-elftal’. Er waren nog niet zoveel meisjes die voetbalden.” Oorspronkelijk komt ze uit Nijnsel. Daar had je, toen Anneke jong was, korfbal en voetbal. “Toen ik klein was voetbalden er nog geen meisjes bij Nijnsel, dat kwam pas op mijn elfde”, vertelt ze. Anneke kwam op haar dertiende bij Rhode terecht door twee vriendinnen van de middelbare school. Sindsdien heeft ze de club niet meer verlaten.

De meisjes waren op leeftijd ingedeeld. Op haar vijftiende deed ze al mee bij Rhode Vrouwen 1. Ongeveer een jaar later maakte de middenvelder met haar team de overstap naar de dames. “Ik houd echt van het spel,” antwoordt Anneke op de vraag hoe het komt dat ze het al zo lang volhoudt, “ik houd vooral van teamsport. De gezelligheid om het voetbal is belangrijk, maar ik wil ook fanatiek voetballen. Als je van het veld afloopt moet je het idee hebben dat je er met elkaar flink voor hebt gewerkt.”

Maar wat bindt haar zo aan onze club? Daar hoeft ze geen seconde over na te denken. “De dames met wie ik voetbal. We hebben al zo lang een fijn team samen.” Vanaf het begin voetbalt ze samen met Joyce van ’t Hof, Jenny Stoop en Loes Jans. Met hen heeft ze mooie herinneringen. Joyce en Loes omschrijven Anneke: “Ze is een onwijs feestbeest, beetje

 gek, lieve mama van haar kindjes, sportief en een harde werker.” Onderling worden er grapjes uitgewisseld. Ze twijfelen of ze alles kunnen delen, want het moet natuurlijk wel op de website kunnen. Anneke is buiten haar gezin ook ‘het moedertje’ tijdens feestjes. “In de kroeg of kantine geeft zij altijd aan wanneer het ‘cola-time’ is”, lacht Loes. Maar ze zijn vooral heel blij met het fanatisme en de gezelligheid die Anneke met zich meebrengt.

“De kampioenschappen vergeet ik nooit meer,” vertelt Anneke verder, “dat is altijd dé ontlading van het seizoen.” In totaal is ze vier keer kampioen geworden: twee keer in de jeugd en twee keer bij de dames. Vooral het eerste kampioenschap bij Vrouwen 1 vond ze bijzonder. “We hebben veel seizoenen gehad dat we net geen kampioen werden. Als je dan éindelijk kampioen wordt is dat echt een beloning!”

Komend seizoen speelt ze verder in een 18+ team op vrijdagavond. Er is gekozen voor 18+ omdat meerdere dames nog onder de dertig zijn. “Ik vond het een moeilijke keuze, want ik ben echt van het elftalvoetbal”, legt ze uit, “maar op een gegeven moment krijg je ook andere prioriteiten.” Anneke is trotse moeder van drie kinderen. “Ik ben al zo lang elke zondagochtend aan het voetballen. Het is ook leuk om die weekenden thuis te zijn, dus nu gaan we op vrijdagavond spelen.”