Als voetballer was hij actief bij de junioren en maakte later de overstap naar de senioren. Frits kwam dankzij zijn harde werk en inzet zelfs bij het eerste elftal van Rhode. Op zijn 28e is hij dusdanig geblesseerd geraakt dat hij niet meer kon voetballen. “Ik heb mijn kruisband gescheurd. Zo lang geleden konden ze dat nog niet goed herstellen en zeker niet op amateurniveau”, vertelt hij. Het werd met de paplepel thuis ingegoten. Frits: “Mijn vader heeft ook bij Rhode gevoetbald. Zo is de liefde overgegaan van vader op zoon. Mijn broer heeft ook in Rhode 1 gevoetbald. Het zit in de familie.”
“Ik heb ongeveer twintig jaar de recreatievoetballers training gegeven op donderdagavond, daarnaast heb ik ook jeugdelftallen getraind. Ik ben leider en grensrechter geweest van ons vaandelteam.” Van eigenlijk elk elftal bij Rhode is hij grensrechter, scheidsrechter of trainer geweest. Jarenlang was hij vaste leider en grensrechter bij 
het eerste, twee en derde elftal. Maar soms was het ook bijspringen waar nodig. “De functie(s) die ik nu heb en heb gehad heb ik altijd bekleed voor het voetbal. Ik ga niet bestuurlijk over geld of secretariaat: alleen voetballers en voetbal.” Frits is een echt liefhebber van de sport. Hij heeft zich altijd met het voetbal bemoeid. “Niet omdat ik zelf zo’n goede voetballer was,” grapt hij, “ik moest het hebben van enorm hard werken en inzet.”
Frits wordt door andere omschreven als Rhode-man in hart en nieren, aanwezig en aanspreekbaar. Maar zelf zou hij zich nooit zo beschrijven, daar is hij te bescheiden voor. Door zijn nieuwe knie kan hij geen trainingen meer geven, iets wat hij het liefste deed. “Ik vond het leukste om trainingen te geven aan allerlei soorten teams: junioren en senioren. Dat is heel dankbaar werk”, vertelt hij trots.
Momenteel is de clubman nog steeds actief bij de Technische Commissie, daarnaast is hij de scheidsrechter coördinator. Hij blijft zich zoveel mogelijk bemoeien met het voetbal. Het is voor hem dan ook de normaalste zaak om bij Rhode te zijn en daar te helpen waar kan. “Het is mijn hobby, ik kijk graag naar voetbal. Ik ben vaste supporter van alle elftallen. Elke week ben ik zondags te vinden op het sportpark.” Het is dan ook niet gek dat iedereen bij Rhode hem kent.
Het mooiste was bij Rhode is gebeurd zijn de laatste promoties naar de eerste klasse. “Dat is echt een mijlpaal in onze vereniging”, aldus Frits. Hij vindt het belangrijk dat men trots is op het sportpark, de vereniging en alle leden. Uit Frits zijn mond komt vrijwel geen enkele ‘ik’. Ook zijn mooiste herinnering is een prestatie van de club. Als echte veldwerker, iemand die in een team functioneert, staat hij niet graag voorop. Rhode is enorm blij met zo iemand als Frits. Iemand met liefde voor de club, zijn leden en de sport.
