Martien is zijn voetbalcarrière begonnen bij WEC in Wijbosch. Daar is ook zijn scheidsrechtercarrière begonnen. Na zijn huwelijk is hij bij Rhode terecht gekomen en is hij hier de senioren komen fluiten. Ook is Martien een tijdje leider geweest van Rhode 5. ´Het is al heel lang geleden dat ik begonnen ben als scheidsrechter. Ik denk wel 40 jaar. Op ´s zaterdags floot ik dan de jeugd van WEC. Ik heb ook een tijdje voor KNVB gefloten. Hiervoor moest ik dan naar bijvoorbeeld Boxtel, Den Bosch of Veghel.´
´Ik vond het altijd heel gezellig. Ik heb het altijd graag gedaan en het was voor mij ook beweging. Ik heb het eerst altijd goed bij kunnen benen, maar de laatste jaren viel het toch tegen.´ Martien heeft uiteindelijk de keus gemaakt om te stoppen met het fluiten van wedstrijden bij Rhode. Zoals hij zelf zegt: ´Als je voortaan 73 bent, dan val het toch tegen.´ Hij had al eerder momenten dat hij wilde stoppen, maar hij vond het nog veel te leuk om te doen. Nadat hij ook nog last kreeg van blessures aan zijn been heeft Martien na lang twijfelen toch besloten om te stoppen met fluiten.
Door anderen bij Rhode wordt Martien omschreven als betrouwbaar, standvastig, aimabel, clubman, liefhebber, sociaal en alles wat je nodig hebt om mee samen te werken. Hij is een geliefde man bij de Rhode en heeft jaren klaar gestaan voor de club. ´Hoe zou ik mezelf omschrijven?´ Martien wilde dat de teams lekker konden voetballen. ´Als het kan gewoon voetballen - niet dat ze elkaar blesseren – maar ik vond het niet nodig om telkens te fluiten. Een overtreding kan altijd gebeuren.´ Als hij ergens een hekel aan had, waren het spelers die zeurden. ´Je hebt ook van die mauwelftallen, die beginnen bij het eerste fluitsignaal al met zeuren. Ik heb ooit een wedstrijd gefloten waarbij één jongen direct begon met zeuren. Dat heb ik tien minuten aangekeken en toen dacht ik: hier moet ik een einde aan maken. Ik floot af en vroeg aan de jongen: ´Wat kom jij hier eigenlijk doen? Voetballen of mauwen? Als je blijft mauwen kan je dadelijk vertrekken.´´ Na de wedstrijd kwam de aanvoerder van dat team naar Martien toe om hem te bedanken, het team was zelf niet zo blij met de jongen.
Op de vraag hoe Martien dan om ging met kritiek antwoord hij: ´oh ik hoor toch niet zo goed´. Toen hij nog de jeugd floot heeft hij ooit gehad dat ouders van beide teams tekeer aan het gaan waren tegen de jongens op het veld. ´Dat was een gescheld, niet normaal! Ik floot de wedstrijd af en riep de leiders bij elkaar. Ik zei tegen allebei dat ze de ouders moesten aanspreken om zich te gedragen, anders was het einde wedstrijd.´ Martien is een persoon die conflicten opzoekt en deze ook altijd op een goede manier weet af te handelen.
Er is ook een periode geweest dat Martien het een tijdje rustiger heeft gehad. Toen was hij leider van het vijfde elftal van Rhode en floot hij meestal om de twee weken. ´Ze hadden soms geen scheidsrechter, dan vroeg Frits aan mij of ik wilde fluiten. Ik wilde dat wel.´ Martien vond scheidsrechter zijn erg leuk, maar hij had een hekel er aan om zijn eigen elftal te fluiten. ´Dat is gewoon zo, je eigen team fluiten is niet zo fijn. Maar iemand moest het doen, anders was er geen scheidsrechter.´
Het leukste aan scheidsrechter zijn vindt Martien dat hij betrokken bleef bij het spelletje en hij kan maar niet stoppen met herhalen hoe graag hij het deed. Het maakte hem dan ook niet uit wie of wat voor wedstrijden hij floot. Hij vond het vroeger ook erg leuk om scheidsrechter te zijn bij de jeugd. ´Toen praatte de jeugd nog niet zoveel. Nou zijn ze net als de senioren. Dat geeft niks, ze mogen gerust commentaar hebben, maar ze moeten niet vanaf de eerste minuut zeuren. Commentaar mag, dat heb ik vroeger ook vak zat gedaan.´ Martien vond verder niks lastig aan scheidsrechter zijn. ´Ik vond het niet lastig om beslissingen te nemen. Als je iets beslist moet je daar achter blijven staan en niet later terugkrabbelen.´
Martien heeft meer dan 20 jaar in het ´kringetje´ van ROB gefloten. Dit is een samenwerking tussen Rhode, Olland en Boskant. Scheidsrechters van de drie clubs rouleerden bij elkaar. Op die manier hebben scheidsrechters niet steeds dezelfde teams. Olland en Boskant hebben wat minder elftallen en dan is de kans groot dat scheidsrechters vaak dezelfde teams fluiten. ROB bestaat al ongeveer 30 jaar en is begonnen omdat Boskant ooit geen scheidsrechter had en Rhode er een over had. Al vrij snel sloot Olland zich aan. Martien vond dat ook altijd heel gezellig. ´Anders zat je elke week bij dezelfde club. Dit was mooi, heb ik altijd heel graag gedaan.´
Als tip voor toekomstige scheidsrechters wil Martien ze meegeven om eerlijk te blijven en naar je geweten te fluiten. ´Je moet geen partij trekken, want dan ben je zo afgewerkt. Voor mij maakte het niet uit ik voor Rhode, Olland of Boskant floot, dat maakte helemaal niets uit.´ Nu heeft Martien vorig seizoen zijn laatste wedstrijd gefloten, maar gelukkig hoeven we nog geen afscheid te nemen. Hij is nog steeds elke week bij Rhode te vinden voor de gezelligheid en om Rhode teams aan te moedigen.
